ปัญหาของราคา “ยางพารา” ที่ถล่มลงจาก “3 โล 100” มาอยู่ที่ “4 โล 100” ยังทำให้ “ปวดตับ” รุมเร้าอยู่
ประเด็น “ปลดบอร์ด” ของ “สสส.” ก็โดดเด่นขึ้นมา
ลำพังต้องรับกับท่าทีนิ่มลึกจาก “คนดี” อย่าง นพ.วิชัย โชควิวัฒน ก็ขมขื่นจนแทบจะเขียวคาวอย่างยิ่งแล้ว
นี่ยังมี “คนดี” อย่าง นายเอ็นนู ซื่อสุวรรณ เข้ามาอีก
เท่านั้นยังไม่ทำให้สถานการณ์ “ร้อนแรง” อย่างเพียงพอ นายไพบูลย์ นิติตะวัน อดีตสปช.ก็ยังชูประเด็น
การเสนอแต่งตั้ง “สังฆราช” เข้ามาอย่างได้ “จังหวะ”
ไม่ว่าจะในเรี่อง “ราคายาง” ไม่ว่าจะในเรื่อง “สสส.” ไม่ว่าจะในเรื่องตำแหน่ง “สังฆราช”
ไม่มีอะไรเกี่ยวกับ “พรรคเพื่อไทย”
ไม่มีอะไรเกี่ยวกับ “นปช. คนเสื้อแดง”
ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องของ “คนกันเอง” ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องในแวดวงของบรรดา “คนดี”
ที่ล้วนมีส่วน “ปูทาง” และสร้าง “เงื่อนไข”
ไม่ว่าจะต่อสถานการณ์การทำรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ไม่ว่าจะต่อสถานการณ์การทำรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
“สถานการณ์” เหล่านี้ “สะท้อน”อะไร
ทำไมปัญหาอันเกี่ยวกับ “ราคายางพารา” จึงถือว่าเป็นเรื่องที่มีสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดอยู่กับคสช. อยู่กับรัฐบาล
อย่าลืม “ชะอวดโมเดล”
อย่าลืมปฏิบัติการ “ชัตดาวน์”ภาคใต้โดยมีบริเวณหน้าโคออป จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นศูนย์บัญชาการ
นี่เป็นเรื่องเกิดขึ้นในปี 2556
เป็นการอุ่นเครื่อง เป็นการทดสอบ “พลัง” มวลชนก่อนประกาศ “ชัตดาวน์” กทม. ในเดือนมกราคม 2557
อย่าลืม “คำชี้แนะ” อันมาจาก นายสุเทพ เทือกสุบรรณ
เตือนมวลชนในภาคใต้มิให้มีการเคลื่อนไหวใดๆ ในทางการเมือง ไม่ว่าประเด็นยางพารา ไม่ว่าประเด็นปาล์มน้ำมัน
เหตุผล คือ เป็น”รัฐบาลพวกเรา”
กระนั้น การเคลื่อนไหวของชาวสวนยางพาราก็สะท้อนให้เห็นปัญหาอย่างแท้จริง
จึงเห็นการออกมาของ นายบัญญัติ บรรทัดฐาน
จึงเห็นการออกมาของ นายถาวร เสนเนียม ซี่งมีบทบาทอยู่ในมูลนิธิของมวลมหาประชาชน
บทบาทของ “ชาวสวนยาง”ก็เช่นเดียวกับบทบาทของ “หมอ” ในสสส.
บทบาทของหมอในสสส. และบรรดาชาวสวนยาง จึงเหมือนกับบทบาทของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ที่ออกมาขวางในเรื่องตำแหน่ง “สังฆราช”
ถามว่า “ปัญหา”ทั้งหมดนี้ใคร “รับผิดชอบ”
ตอบได้เลยว่า 1 คสช. ตอบได้เลยว่า 1 รัฐบาล อันมีพื้นฐานมาจากรัฐประหาร เมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
อย่างที่มี “ผู้มากด้วยบารมี” บางท่านสรุปว่า “รัฐบาลพวกเรา”
เท่ากับสะท้อนให้เห็นว่า ปัญหาจาก “ราคายางพารา” ปัญหาอันดำรงอยู่ภายในของ “สสส.” รวมถึงปัญหาอันจะนำไปสู่การแต่งตั้ง “สังฆราช” ไม่สามารถปิดให้เงียบอยู่ได้
จำเป็นต้อง “ปูดเป่ง” จำเป็นต้อง “เปิด” ออกมา
แม้จะรู้อยู่เป็นอย่างดีว่า ยิ่งเคลื่อนไหวยิ่งสร้างภาระ ยิ่งสร้างปัญหาให้กับคสช.ยิ่งสร้างปัญหาให้กับรัฐบาล
นี่จึงเป็นเรื่องที่ “พะอืดพะอม”อย่างยิ่ง
เป็นความพะอืดพะอมทั้งชาวสวนยางที่ประสบกับวิกฤต เป็นความพะอืดพะอมทั้งบรรดาคุณหมอ “คนดี” และเป็นปัญหาของชาวพุทธ กับการแต่งตั้ง “สังฆราช”
ทั้งหมดล้วนตกอยู่บนบ่าของคสช. และของรัฐบาล
