เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม นายสุนทร รักษ์รงค์ เลขาธิการสภาเครือข่ายเกษตรกรชาวสวนยางแห่งประเทศไทย เปิดเผยว่า ขณะนี้อยู่ระหว่างการศึกษาข้อมูลและทำวิจัยกรณีการรับซื้อยางก้อนถ้วย ซึ่งชาวสวนยางในพื้นที่อื่นนอกจากภาคใต้ จะเสียเปรียบด้านกลไกการกำหนดราคา จากนโยบายประกันรายได้ของรัฐบาล เนื่องจากพี่น้องชาวสวนยางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ถูกพ่อค้ากดขี่ราคายางก้อนถ้วยอย่างน่าสงสาร จากวิธีวัดค่าดีอาร์ซี (DRC) ด้วยตาเปล่า หรือแบบใช้เท้าเหยียบในก้อนยาง แต่ที่ผ่านมา ยังไม่มีใครลุกขึ้นสู้อย่างเป็นระบบ เพื่อไม่ให้ถูกเอาเปรียบจากค่าดีอาร์ซี และความไม่เป็นธรรมด้านราคายางก้อนถ้วย ที่แตกต่างจากราคายางแผ่นดิบอย่างผิดปกติถึง 9-10 บาท ทั้งที่ควรแตกต่างเพียง 5-6 บาท จากข้อมูลเฉลี่ยในรอบ 3 ปีที่ผ่านมา
“สำหรับการทำยางก้อนถ้วยในภาคเหนือและอีสาน ชาวสวนจะเก็บยางประมาณ 14 วัน ถ้า 8 มีด กรีด 2 วัน เว้น 1 วัน ถ้า 6 มีดจำนวนวันเก็บก็ลดลงมีการใส่กรดฟอร์มิก บางรายไม่ได้ใส่ทุกครั้ง ถ้าอากาศร้อนยางจะจับตัวเร็วก็ไม่ใส่ แต่ถ้าแนวโน้มจะมีฝนก็จะใส่กรดทุกครั้ง และช่วงหน้าหนาวค่าดีอาร์ซีจะต่ำกว่าหน้าร้อน เพราะน้ำเลี้ยงออกมาก ขนาดยางก้อนถ้วยในหน้าหนาวในจอกยาง 1-1.5 ลิตร ดูมีขนาดเกือบเท่ากับหน้าร้อน แต่ปริมาณยางแห้งไม่เท่ากัน เพราะยางในก้อนเป็นฟอง” นายสุนทร กล่าว
นายสุนทร กล่าวอีกว่า ยางก้อนถ้วยในภาคเหนือและอีสานมีคุณภาพดี ไม่ใช่เศษยางหรือขี้ยางเหมือนบางพื้นที่ของภาคใต้ ค่าดีอาร์ซีส่วนใหญ่สูงกว่าร้อยละ 55 แต่ถูกพ่อค้าใช้วิธีดูด้วยตาเปล่า หรือดีอาร์ซี เท้าเหยียบดูน้ำในก้อนยาง และกดราคาซื้อที่ดีอาร์ซีร้อยละ 50-52 สมมติราคาเปิดโรงงานดีอาร์ซี 100% วันนี้ 30 บาท ถ้า 8 มีดพ่อค้าจะคิดดีอาร์ซีประมาณร้อยละ 52 รับซื้อ 15 บาท ถ้า 6 มีด รับซื้อ 14-14.50 บาท บางพื้นที่ถูกกดราคาไปถึง 13 บาท เพราะพ่อค้าก็ต้องการค่าบริหารจัดการและกำไร ขณะที่ในอดีตโรงงานให้เปิดราคาล่วงหน้านานนับเดือน แต่ปัจจุบันเปิดราคาล่วงหน้าแค่รายวัน สำหรับโรงงานที่รับซื้อตามค่าดีอาร์ซี ถ้าขนยางก้อนถ้วยจากภาคเหนือและอีสาน มาขายในภาคใต้ จะขายที่ดีอาร์ซี 69-70 แต่โรงงานนำยางก้อนถ้วยไปตรวจค่าดีอาร์ซี ก็จะปิดบังไม่ให้ผู้ขายารับรู้กระบวนการวัดค่าดีอาร์ซีอย่างชัดเจน
