เมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ วัดสร้อยทอง กรุงเทพฯ โพสต์เฟซบุ๊ก พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ ตอบคำถามโยมที่สอบถามเข้ามาเกี่ยวกับการไหว้พระราหู ว่า
ใครอยากไหว้อะไรก็ไหว้ไปเถอะนะ จะไหว้ราหู จะบูชาของดำของแดงอะไรก็ไหว้กันไป แต่ถ้ามาถามอาตมา อาตมาก็จะบอกว่า มันไม่มีความจำเป็นอะไรทั้งนั้น ที่เราจะต้องไปให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้ ราหูจะอมพระจันทร์ยันพระอาทิตย์ อมทั้งจักรวาลหรือทั้งกาแลกซี่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา
ชีวิตเป็นเรื่องของเราเองทั้งนั้น โชคลาภวาสนา เป็นเรื่องของการลงแรงทำ เป็นเรื่องของความเหน็ดเหนื่อยและเพียรพยายาม
สังคมเราอยู่กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์กันมากเกินไปแล้ว เราบูชาเทพร้อยแปดพันเก้า บูชาตั้งแต่ผีเสื้อสมุทรยันสุดสาคร บูชากระทั่งหุ่นปั้นจ่าเฉย ไหว้แม้แต่สัตว์เดรัจฉานยันหัวปลีต้นกล้วย เรากินน้ำปะปาแตก กินโคลนลาวาเปื้อนสารพิษ เราใช้ชีวิตออกห่างจากสติและปัญญากันมากขึ้นทุกวัน
ชีวิตมีแต่เรื่องของการบนบานศาลกล่าว มีแต่เรื่องของการสวดมนต์คาถาเพื่ออ้อนวอน แล้วถามว่า ที่ทำกันอยู่อย่างนี้มีอะไรดีขึ้นมาบ้าง ชีวิตเราอยู่ดีดีมีเงินลอยมาใส่กระเป๋าไหม มีทองไหลมากองหรือเปล่า ไม่มีเลย
เราทำงานเหนื่อยยาก เก็บหอมรอบริบ ใช้หนี้ใช้สิน เงินแต่ละร้อยแต่ละพัน แลกมาด้วยแรงกายและสติปัญญาของเราทั้งนั้น พระราหูอมทองมาให้เราไหม พระราหูอมเงินเข้าบ้านให้เราหรือเปล่า ก็เปล่านิ เออ รอให้มันอมเงินอมทองมาให้เราก่อนนะ นี่จึงน่าบูชากันอยู่บ้าง
นี่ขอให้ลองคิดกันดู จะมีชีวิตแบบไหน จะมีความเชื่ออย่างไร มีคนกล่าวว่า ชีวิตจะเป็นอย่างไร อยู่ที่เจ้าของชีวิตต่างหากว่ามีทัศนคติต่อตนเองอย่างไร จะข้ามฝากไปให้ถึงฝั่ง มีแต่เราเองเท่านั้นที่ต้องเดินทางข้ามไป ฝั่งไม่มีวันเดินมาหาเราหรอก ต่อให้สวดมนต์อ้อนวอนจนตายก็ตามที
