พ่อค้าเล้งแซ่บ โอดขาดทุนย่อยยับ ออกร้านงานเทศกาลดนตรีดัง ชาวเน็ตถาม กินลำบากไปไหม
ทำเอาชาวเน็ตเสียงแตก แห่กดไลก์ แสดงความเห็นใจพ่อค้าเล้งแซ่บ เมื่อผู้ใช้เฟซบุ๊ก เสี่ยต้น ศุภกร ธนัตชัยการ ได้ออกมาโพสต์เฟซบุ๊ก ว่าไปออกร้านที่เทศกาลดนตรีแห่งหนึ่งที่เขาใหญ่ แต่กลับขายไม่ได้ตามที่ลงทุน โดยว่า
“จบงาน จบชีวิต ประสบการณ์นี้จำสุดชีวิต ค่าลงทุน สองแสน เผลอๆ เกินอีก
เงินลงทุน กูก็ต้องไปกู้มา เพราะคำการันตีจากผู้จัดงาน กับคำว่าต้องเตรียมสินค้าไว้วันละ 2,500 เสิร์ฟนะคะ ตาลุกดิ งานนี้กูได้ขายยอดเป็นแสนแน่นอน วันเปิดขายวันแรก เ—ยมาก กุมองดูแล้วว่ามันไม่ใช่งานมหกรรมคอนเสิร์ต แต่ มันคืองานเดินทางไกลแห่งชาติ งานแฟชั่นแห่งยุค และงานแข่งเ–ยนานาชาติ เละเทะม๊ากกก การจัดการระบบน้ำ น้ำแข็ง ห้องน้ำ ที่นั่งลูกค้าความสะดวกของร้านค้ากับค่าที่ 5 หมื่น ไม่มี สรุปเลย!!! เจ๊งเ-สเข้ ขาดทุนย่อยยับ กับงานขายฝัน เข็ดแล้วกู งานเดินสาย ตอนนี้สงสารเมียมาก นางยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้า ไหนจะเจ๋ง ไหนจะใช้หนี้ ไหนเงินที่เก็บ สูญเปล่ากับคำว่าการันตี เห้อ!!!
“โปรดยืนไว้อาลัยพ่อค้าแม่ค้าที่เหมือนกับกู 1 นาที”
อ่านข่าว : เจ็บเหมือนกัน สาวออกร้านงานดนตรี เขาใหญ่ เข้าใจบูธขายเล้ง ลั่นนับนิ้วได้กี่ร้านมีกำไร
โดยมีคนเข้าไปคอมเมนต์ แสดงความเห็นกันหลากหลาย ส่วนใหญ่มองว่าเป็นอาหารที่ไม่เหมาะกับการทานที่เทศกาลดนตรี ที่ต้องการความสะดวก อาทิ
“จริงๆ พนักงานไม่น่าใช้คำว่าการันตี ถ้าเป็นแค่การคาดการณ์จากยอดขายเฉลี่ยของร้านในงานครั้งที่ผ่านๆ มา ถ้ามีการการันตี คนจัดต้องมีการประกันจำนวนขั้นต่ำ ทีหลังอาจจะต้องถามให้ชัดเจน”
“เหมือนกันเลยค่าาา ขายอยู่หน้าร้านคือได้เงินตามปกตินั้นแหละ แต่อยากได้มากขึ้นเลยเดินสายไปออกงานดนตรี แต่ ขายได้แค่ 500 บาท เงินที่ลงทุนไปหลายหมื่นหายวับไปกับตา ทั้งเหนื่อยทั้งเงินหมด เลิกค่ะ เลิกออกไปขายตามงานคอนฯ ขายอยู่บ้านนี้แหละโอเคสุดละ”
“ก็แค่ต้มเล้งอ่ะคับ ดูกลุ่มลูกค้าด้วย ว่าเค้าสะดวกกินมั้ย น้ำต้มร้อนๆ กับกระดูก มันเหมาะกับสถานการณ์แบบนี้มั้ย”
“งานคอนเสิต ต้องเป็นอาหารที่ง่ายและรวดเร็วต่อการกินค่ะ”
“จริงๆ เขาอาจจะไม่สะดวกซื้ออาหารประเภทนี้ก็ได้นะครับ”
“มันกินลำบากอะ คนเขาเน้นสะดวกรวดเร็วกินง่ายๆ”
“งานพวกนี้มันต้องเน้นสะดวก และทานง่ายครับ เอาจริงๆ จะมีสักกี่คนที่ยืนเต้นไป แทะเล้งไป ซดน้ำซุปชุ่มคอ บางทีงานแบบนี้ ไข่เจียว อร่อยสุด”
“คิดเสียว่าเป็นค่าโฆษณาละกันนะครับ ขอให้หลังจากนี้มีแต่สิ่งที่ดีเข้ามาครับ”
“เล้งโดยปกติก็กินลำบากอยู่แล้วนะ ยิ่งคนเยอะๆ แบบนี้ไม่มีโต๊ะไม่มีที่นั่งกิน จบเลย สู้ๆ ครับ เป็นกำลังใจให้ครับ”
ก่อนที่เจ้าของร้านจะออกมาโพสต์อีกครั้งว่า
“ตกใจมากครับกับคอมเมนต์ และการแชร์ ก่อนอื่นผมขอขอบคุณสำหรับกำลังใจและความรู้จากทุกๆ คอมเมนต์นะครับ
ผมขออธิบายก่อนนะครับ ว่าทำไมผมถึงเลือกงานนี้
เริ่มต้นจาก
1.มีทีมงานติดต่อมาจากงานระดับบิ๊กขนาดนั้นก็ย่อมมั่นใจว่ามันจะออกมาดี
2.มีการการันตียอดขายและให้เราเตรียมของให้พอขาย อย่างต่ำ 2500 เสิร์ฟต่อวัน
3.ผมถามเรื่องที่นั่งสำหรับลูกค้า เค้าบอกว่าจัดสรรหากองฟางรองรับลูกค้าหน้าร้านอย่างดี
4.ผมก็คิดว่าต้มเล้งจะกินยากไหมในงาน เค้าบอกเราว่าร้านหมูกระทะก็มี มีกองฟางไว้นั่ง
5.จากสถานการณ์วันจริง ผมคาดการณ์ดูแล้วว่าต้มเล้งคงขายยาก เลยทำเมนูเพิ่มคือเล้งกระเพรากรอบ และเล้งคลุกพริกเกลือ มีทั้งราดข้าวและกับข้าว แต่ก็นะ มันก็ช่วยได้นิดหน่อย เพราะไม่ได้เตรียมการมา
ปล.เหตุผลที่เรามั่นใจ เพราะเค้าคือทีมงานระดับนั้น และใช้คำว่า ร้านได้รับคัดเลือก คำนี้ทำให้เราคิดและมองได้ว่า ร้านเราโอเคน่าจะขายได้ทีมงานถึงมาเลือกเราและกล้าการันตียอดขายขนาดนั้น ทำไงได้ ผมก็คน คนนึงที่อยากได้เงินมาเลี้ยงครอบครัว ด้วยความมั่นใจและเชื่อใจผมก็เลยอยากจะมา และก็เป็นงานแรกด้วย เงินก็หายากที่ไปเพราะความมั่นใจล้วนๆ ผมผิดเองครับที่โลภมาก อยากจะได้เงิน เลยเชื่อคนง่ายไม่ศึกษาให้ดีเอง”
