สุดหดหู่ แม่ไปทำงาน ทิ้งลูก 2 คนรอในสวนเด็กเล่น 9 ชม. แดดร้อนๆ ไร้ข้าวกินไม่มีน้ำดื่ม
เมื่อวันที่ 11 สิงหาคมก่อนวันแม่แห่งชาติ (12 สิงหาคม) เพียง 1 วัน โลกออนไลน์ได้แชร์เรื่องราวที่ชวนหดหู่ใจ สะท้อนให้เห็นสภาพสังคมในปัจจุบัน หลังผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งซึ่งเป็น “คุณแม่” เหมือนกัน ได้โพสต์เรื่องราวปรึกษาในกรุ๊ปซึ่งมีสมาชิก 1.5 แสนคน ว่าเธอควรทำอย่างไรดี
ความว่า “มีเรื่องกลุ้มใจมากๆค่ะ คือแถวบ้านมีสนามเด็กเล่น ตรงนั้นจะมีซุ้มมีม้านั่งมีของเล่นให้เด็กๆเล่น อยู่มาวันนึงช่วงเย็นแม่พาลูกไปเล่น แล้วแม่เห็นเด็กน้อยนั่งหลับอยู่ที่ม้านั่ง คุณลุงแถวนั้นเลยบอกว่ามันนอนนานแล้วหนูอยู่ท่านี้นานแล้ว แม่เลยไปจับเขานอนดีๆ พอเห็นหน้าแล้วเด็กร้องไห้หนักมาก บอกว่าหิวน้ำ หิวข้าว อยากนอน แม่เลยจัดการหาน้ำหาข้าวให้กิน
สอบถามไปสอบถามมาได้ความว่าแม่ไปทำงาน แม่พามาอยู่ที่สนามตั้งแต่ 9โมง-6โมงเย็น (เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์หรือวันที่เด็กหยุดโรงเรียนแล้วแม่ต้องไปทำงาน) แม่ช็อคมาก ไม่มีน้ำ ไม่มีข้าว อากาศก็ร้อนมาก
แม่เลยสั่งกับเด็กไว้ห้ามไปไหนกับใครทั้งนั้น อยู่ที่นี่รอแม่ของหนูเท่านั้น ห้ามไปกับผู้ชายเลย ถ้ามีอะไรวิ่งมาหาพี่หรือบอกพี่ๆแถวนี้ให้เขามาบอกพี่นะ
ผ่านมาสองสามวันคนในหมู่บ้านเริ่มเข้าไปคุยกับเด็กเพราะเห็น นั่งอยู่กันสองคนพี่น้อง มาวันนี้เขาบอกว่าหิวข้าว หิวน้ำ แม่ก็เอาข้าวเอาสีไปให้ระบายเล่นแล้วอยู่ดีๆก็มาส่องแล้วร้องไห้เพราะเห็นรถตู้บอกว่ามันจะมาจับเด็ก เลยได้คุยกับคุณตา(พ่อของแม่เอง) ตาก็บอกว่าแบบนี้มันปัญหาสังคมนะ เขาโตไปจะเป็นยังไง ปล่อยเด็กๆดูแลตัวเองไปแบบนี้หรอ ไม่มีใครดูแลไม่มีใครสั่งสอน เนื้อตัวมอมแมมคงไม่ค่อยได้อาบน้ำ แม่เห็นแล้วหดหู่จริงๆค่ะ มันแบบจุกในอกเพราะเจ้าตัวเล็กก็อายุไล่ๆ กับลูกเรา คนโตก็ไล่กับหลานเรา มันแบบหดหู่จริงๆ
ถ้าถามว่าเราดูแลได้ไหมก็ได้แหละค่ะ แต่มันไม่ใช้หน้าที่เราเลย ผู้ปกครองของเด็กควรดูแลให้เด็กอยู่ดีกว่านี้ แบบนี้แม่สามารถติดต่อหน่วยงานไหนได้ไหมคะ ก็คงให้ข้าวให้น้ำได้บ้าง แต่ดูแลตลอดไปคงไม่ใช่ เครียดจังเลยค่ะ มันแบบหดหู่ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก”
โดยเจ้าของโพสต์ ให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า เหตุเกิดที่พื้นที่ บึงกุ่ม จ.กรุงเทพมหานคร และว่า เบื้องต้นเธอได้แจ้งทาง พม.ไปแล้ว แต่แม่เองไม่มีข้อมูลอื่นๆของน้องเลย ที่อยู่บ้านอะไรพวกนี้ก็ไม่ทราบเลยทางพม.เลยแจ้งว่าให้ลองประสานกับกรรมการหมู่บ้านก่อน
ภายหลังจากที่โพสต์ดังกล่าวเผยแพร่ออกไป ได้มีผู้เข้าไปแสดงความคิดเห็นจำนวนมาก ทั้งเสนอแนะทางแก้ปัญหา เป็นห่วงเด็กๆ และติดต่อให้ผู้ที่มีหน้าที่หรืออำนาจสามารถช่วยเหลือได้เข้ามาอ่าน เป็นต้นว่า
– อ่านแล้วจะร้อง สงสารจังเลยค่ะ ขอให้มีหน่วยงานเข้ามาช่วยเหลือด้วยนะคะ ขอบคุณแทนเด็กๆด้วยค่ะ
– รบกวนส่งเจ้าหน้าที่มาดูแลและให้ความช่วยเหลือน้องๆ หน่อยค่ะ
– แจ้งทางผู้ใหญ่บ้านหรือหัวหน้าชุมชนให้เค้าประสานงานหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาดูแลก่อนได้มั้ยคะ
– พม.จังหวัดค่ะ เขาจะรับเด็กไปดูแล
– สงสารจังค่ะ ขอบคุณที่เมตตาน้อง ๆ นะคะ
– ชื่นชมคุณเเม่ที่มีจิตใจเมตตา
– น่าสงสารจังลูก เรื่องผู้ปกครองเขาอาจจะมาว่าเราได้ถึงเราจะมีน้ำใจให้ลูกเขาแค่ไหนก็ตาม
– น่าสงสารมากค่ะ ต้องคุยกับผู้ใหญ่บ้านหรือพ่อแม่เด็กแล้วค่ะ
