′รสนิยม′ เรื่องความสวยความงามนั้นเป็นความชอบส่วนบุุคคล เช่นบางคนอาจจะชอบคิ้วเข้ม บางคนชอบผิวขาว หรือบางคนอาจจะชอบตาโต อย่างไรก็ตาม นิยามของความสวยงามนั้นหลายครั้งถูกกำหนด ด้วย ′ค่านิยม′ ที่มาจากบริบททางสังคม โดยผ่านเงื่อนไขด้านประวัติศาสตร์ วาทกรรมเชิงอำนาจ สื่อสมัยใหม่ ฯลฯ ทำให้คนในสังคมต้องการมีรูปลักษณ์ตามต้นแบบที่ได้รับการยอมรับ หรือดู “เหนือกว่าคนอื่น”
เมื่อไม่นานมานี้ มีผลิตภัณฑ์กลูตาไธโอนชนิดเม็ดแบรนด์หนึ่ง ปล่อยคลิปโฆษณาชื่อ ′คริส หอวัง ดับกลางจอ เจอเด็กใหม่ขโมยซีน′ ซึ่งนำเเสดงโดยสาว ′คริส หอวัง′ โดยเนื้อหานั้นเข้าถึงได้อย่างไม่มีอะไรซับซ้อนเลยคือ คริสเป็นดาราที่อยู่ในวงการบันเทิงมานาน ทำให้ต้องดูเเลตัวเองอยู่ตลอดเวลา เพื่อไม่ให้เด็กใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการมาเเซงหน้า แต่คริสมีหมัดเด็ดคือ ′ความขาว′ พร้อมตบท้ายต้วยคำพูดเก๋ๆ ว่า ′เเค่ขาวก็ชนะ′
ซึ่งภายหลังจากที่โฆษณาดังกล่าวถูกเผยเเพร่ออกมา ทำให้เกิดกระเเสวิพากวิจารณ์ในสังคมออนไลน์เป็นอย่างมาก อาทิแฟนเพจ อวยไส้แตกแหกไส้ฉีก ที่ระบุว่า โฆษณาดังกล่าวนั้นไร้ความรับผิดชอบต่อสังคม ผลิตซ้ำวาทกรรมความขาวคือความดีงาม
อย่างไรก็ตาม ค่านิยมการมีผิวขาวในสังคมไทย เป็นรูปแบบความงามในอุดมคติที่ได้รับการผลิตซ้ำมานาน และไม่ได้ถูกผูกโยงกันกับความสวยความงามทางสรีรศาสตร์เท่านั้น แต่ยังเกี่ยวโยงถึงชนชั้น การกดทับ การต่อสู้เชิงอำนาจ โดยความขาวนั้นมักผูกโยงกับชนชั้นสูง ไม่ต้องทำงามตากแดดตัวดำเหมือนชาวบ้านทั่วไป หรือหลายครั้งถูกโยงกับความดี-เลวเสียด้วยซ้ำ
เห็นได้จากในวรรณคดีไทย หลายเรื่อง อาทิ ′อิเหนา′ ที่มีจรกาเป็นชาย ′รูปชั่วตัวดำ′ ไม่รู้จักประมาณตนเอง ใฝ่สูงริอาจอยากได้ชายารูปงาม
รูปชั่วตัวดำต่ำศักดิ์ เหลือใจจะจำรักหนักหนา
อิเหนาสุริย์วงศ์พงศ์โสภา จึงควรคู่บุษบาเยาวมาลย์.
หรือเรื่อง′สังข์ทอง′ที่มีความตอนหนึ่งบรรยายถึงสังข์ทองตอนยังไม่ถอดรูปว่า
ทำไมกับรูปชั่วตัวดำ จะอาบน้ำขัดสีสัมมะขาม
ละลายดินสอพองสักสองชาม ทำให้งามตลอดเท้าขาวทั้งตัว
ทั้งนี้การหลุดพ้นจากวาทกรรมดังกล่าวอาจไม่ใช่เรื่องง่ายนัก เอาแค่เราไม่เป็นส่วนหนึ่งในการผลิตซ้ำว หรือเผลอนำมาเป็นเครื่องมือในการกดทับ นำความเเตกต่างมาล้อเลียนคนอื่นน่าจะพอเป็นไปได้มากกว่า…
