กรณีเหตุการณ์ก่อสร้างบ้านพัก ปรากฎภาพรุกเข้าไปถึงเขตป่า จนมีมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก กระทั่งมีการสั่งหยุดการก่อสร้าง มีความเห็นจาก อาจารย์มาลา คำจันทร์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี พ.ศ.2556 นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์)จากเรื่อง เจ้าจันท์ผมหอม นิราศพระธาตุอินทร์แขวน แสดงความเห็นเกี่ยวกับ บ้านพักศาลตุลาการ ภาค 5 จังหวัดเชียงใหม่ ระบุว่า
ว่าจะวางเฉย ไม่ออกความคิดเห็นอันใด เว้นว่างไว้ให้คนหนุ่มๆ สาวๆ เขาคิดอ่านตัดสินกันเอง แต่ดูๆ แล้ว ไม่ค่อยมีใครออกมาให้ความเห็นในมุมมองคนรุ่นเก่าอย่างเราจึงขอพูดถึงบ้าง ก็เรื่องผืนป่าเชิงดอยสุเทพที่ถูกบุกรุกจนกลายเป็นป่าแหว่งนั่นแหละ ไม่ผิดกฏหมาย แต่ผิดพลาด ผิดพลาดตรงที่ไม่เคยถามความเห็นของผู้คนบนพื้นที่เลย พวกคุณมองที่ดินเห็นเพียงที่ดิน เป็นพื้นที่ทางภูมิศาสตร์อย่างเดียว
คุณลืมพื้นที่ทางใจ ดอยสุเทพไม่ได้เป็นเพียงภูเขาหรือม่อนดอยทางภูมิศาสตร์ ดอยสุเทพเป็นพื้นที่ทางใจของคนล้านนาทั้งมวล ใช่เพียงชาวเชียงใหม่ ขอให้ตระหนักถึงมิตินี้ด้วย อย่าดื้อด้านดึงดันต่อไปเลย ผิดพลาดแล้วยอมรับ คนยังอภัยให้ได้ แต่หากผิดพลาดแล้วยังดันทุรัง ดื้อตาใส อ้างกฏหมายอย่างเดียว คุณจะยิ่งถลำ จะเจ็บปวด บาดแผลจะยิ่งลึก มันจะกินใจคุณไปจนวันตาย
ในฐานะคนแก่เฒ่าในพื้นที่ ไม่ต้องเอามิติทางใจมาพูดก็ได้ เอาเฉพาะพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ คุณอยู่ไม่ได้หรอกตรงนั้น มันไม่ใช่พื้นที่คนอยู่ หน้าน้ำ น้ำจะหลากลงมา ดินโคลน ต้นไม้ กรวดหินดินทรายจะกลบบ้านพักหรูหราราคาแพง พื้นดินตรงที่บ้านตั้งอยู่จะยุบถล่ม น้ำจะเซาะดินใต้บ้านให้กลายเป็นโคลนไหลลงไปสู่ที่ต่ำ ภัยจากน้ำอย่างเดียวคุณก็หมดทางสู้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงไฟป่าเลย มันไม่ได้วิ่งมาตามสายไฟฟ้าอย่างที่พวกคุณเข้าใจ มันโหมมาได้ทุกทิศทุกทาง พวกคุณจะอยู่เป็นสุขหรือ บนทำเลที่คนทั่วไปเขาไม่อยู่กันอย่างนั้น แล้วไหนจะรอยบาดหมางระหว่างประชาชนในพื้นที่กับบุคคลในองค์กรของคุณอีกล่ะ จะมองหน้ากันติดหรือ คุณอ้างกฏหมาย แต่คุณทำร้ายจิตใจผู้คน คุณเป็นผู้ร้าย อย่าให้ชาวเชียงใหม่เผาพริกเผาเกลือสาปแช่งเลย ไม่ใช่คำขู่ แต่เป็นคำของร้อง
