ฟุตบอลไทย คว้า เหรียญทอง ซีเกมส์ได้ตามเป้า ถึงจะเหนื่อยใน 2 นัดแรก แต่สุดท้ายก็เป็นแชมป์แบบไม่ยากอย่างที่คิด
เราชนะ เวียดนาม ในนัดสุดท้ายของรอบแบ่งกลุ่ม ชนะ พม่า รอบรองชนะเลิศ และชนะ มาเลเซีย ในรอบชิง ทั้ง 3 เกมน่าจะสร้างปัญหาได้มากกว่านี้ แต่เอาเข้าจริง ก็ไม่เท่าไหร่ เพราะทีมไทยพื้นฐานดีกว่า องค์ประกอบรวมๆ ก็เหนือกว่ากันเยอะ
บอกตามตรงว่า ตอนเห็นโปรแกรมที่เราต้องแข่งวันเว้นวันหลายนัด ผมเป็นห่วงว่านักเตะจะกรอบ หรือมีสิทธิเจ็บจนทำให้ทีมอ่อนลง ที่ไหนได้เรื่องนี้กลายเป็นข้อ ได้เปรียบ ไปซะยังงั้น
การแข่งติดๆ กัน ไม่ใช่ปัญหา เพราะนักเตะไทยฝีเท้าเฉลี่ยใกล้เคียงกัน ทดแทนกันได้ โค้ช โรเตชั่น เปลี่ยนทีมแล้วไม่เสียศูนย์ ประกอบกับชั้นบอล และทีมเวิร์กเราดูดีที่สุด ไม่เหมือนคู่แข่งส่วนใหญ่ที่เน้นพละกำลัง เอาความแข็งแรงมาสู้ ความยืดหยุ่นในทีมจึงค่อนข้างต่ำ
ลงเตะวันเว้นวัน ทีมไทยโรเตชั่นแทนกันได้ แต่เวียดนาม, พม่า รวมทั้งมาเลเซียเสียสมดุล เป็นบอลใช้กำลังมาก เลยแผ่วซะเอง นักเตะหมดแรง เร่งไม่ขึ้น ตรงข้ามกับเราที่วิ่งกันแบบสบายๆ
ทั้งหมดนี้เป็นผลจากฟุตบอลลีกไทยที่มาตรฐานเหนือกว่าเพื่อนบ้าน ผลิตนักเตะเกรดดีมาป้อนทีมชาติได้มากกว่า ดูแนวโน้มแล้วชาติอื่นตามหลังเราเยอะ บอลไทยยังเป็นเบอร์ 1 อาเซียนไปอีกหลายปี
ถ้าจะมีจุดที่เราต้องปรับ และเริ่มสร้าง โดยด่วน เห็นจะเป็น กองหน้าตัวเป้า กองหน้าไทยแท้เก่งๆ ในไทยลีกตอนนี้มีไม่กี่คน ยิ่งถ้าจะเอาตัวสดๆ เป็นสายเลือดใหม่ด้วย ยิ่งหาแทบไม่เจอ
หน้าเป้าคนไทยที่เชิดชูได้ มีแค่ ธีรศิลป์ แดงดา สิโรจน์ ฉัตรทอง ช่วงหลังแผ่วไป เจนรบ สำเภาดี ของชุดซีเกมส์ก็ยังเฉยๆ ความแข็งแรงใช้ได้ แต่ความเร็วยังน้อยไปนิด
ทีมใหญ่ในไทยลีก ส่วนมากชอบใช้กองหน้า ต่างชาติ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่มันก็เท่ากับปิดโอกาสพัฒนาของกองหน้าไทยไปด้วย
เราได้แชมป์ซีเกมส์ จากความแข็งแกร่งของลีก แต่ถ้าไม่รีบสร้างกองหน้าต่อไป “ของ” อาจจะไม่ครบ และกระทบตั้งแต่ชุดเล็กไปถึงชุดใหญ่ได้เหมือนกัน
