| ที่มา | ชายตาหาข้าวเปลือก, มติชนสุดสัปดาห์ |
|---|---|
| ผู้เขียน | กาละแมร์ พัชรศรี twitter : kalamare |
| เผยแพร่ |
วันที่ฉันพบเจ้าบ่าว!
ธรรมชาติให้พลังชีวิตกับเราเสมอ นี่คือเรื่องจริงที่สุด!
วันใดที่เราหมดเรี่ยวแรง รอบตัวมีเรื่องราววุ่นวาย ผู้คนมากมายหลายเรื่อง ตั้งสติแล้วให้ธรรมชาติได้ทำหน้าที่ดูแลเรา โอบกอดเราอย่างแผ่วเบา ปลอบประโลมเราให้เราได้มีเรี่ยวแรงอีกครั้ง
การเดินทางไปที่ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อไปพบกับเจ้าบ่าวของฉันค่ะ เป็นการพบหน้ากันครั้งแรก หลังจากที่เราผูกสัมพันธ์กันมาเป็นแรมปี!
ในโครงการผูกปิ่นโตข้าวที่ฉันเคยเล่าไปเมื่อปีก่อน มีชาวนาที่สมัครใจที่จะปลูกข้าวแบบอินทรีย์คือไม่ใช้เคมี ยาฆ่าแมลงใดๆ พวกเขาคือเจ้าบ่าว มีแม่สื่อคือเจ้าหน้าที่อาสาของโครงการชักนำหาเจ้าสาวให้ ฉันเป็นเจ้าสาว 1 ใน 70 คนของเจ้าบ่าวนานี้ และนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน
Advertisement
คนที่คุยกับเจ้าบ่าวมากกว่าฉันคือแม่ฉันเอง เพราะเวลาข้าวไปส่งนั้นจะส่งที่บ้านของแม่ แล้วแม่จะแบ่งส่วนหนึ่งมาให้ฉัน
“พี่แหม่ม” ผู้เป็นเจ้าบ่าวและเจ้าของนาจะคุยเชื้อเชิญพร้อมส่งรูปที่นามาให้แม่ดูอยู่เรื่อยๆ และบอกว่ามาพักได้เลย
เราจึงมาที่สวนบัวชมพู อ.เชียงดาว แห่งนี้!!!
สิ่งแรกที่ฉันสัมผัสได้ก็คือ ที่นี่อากาศบริสุทธิ์มากกกกกก ฉันสามารถสูดอากาศได้เต็มปอด ล้อมรอบไปด้วยนาข้าว ภูเขา หมอก แปลงผัก และบ้านชาวนาที่ฉันจะได้พักอยู่ 2 คืน
บ้านไม้ไผ่ ไร้แอร์ ไม่มีทีวี นอนฟูก กางมุ้ง มีเสียงแมลงต่างๆ ขับกล่อมยามเข้านอน และเสียงนกร้อง ไก่ขันปลุกให้ตื่นยามเช้า
สายลมพัดเย็นตลอดทั้งวัน กลิ่นต้นไม้ ไอดิน สายหมอกที่เรี่ยภูเขาตลอดทั้งวัน ฉันมองมันอยู่หน้าบ้านแบบไม่รู้เบื่อ จนบางครั้งผล็อยหลับอยู่บนแคร่หน้าบ้านไม่รู้ตัว
ที่สวนบัวชมพูมีพื้นที่ 90 ไร่ มันค่อยๆ เพิ่มขึ้นมาจาก 9 ปีที่แล้วที่พี่แหม่มทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ชีวิตพลิกผันมีธรรมะนำทาง ทำให้กลับมาทำอาชีพเกษตรกรที่บ้านเกิดจากไม่กี่ไร่ วันนี้ขยายพื้นที่นา ปลูกผัก ผลไม้ต่างๆ มากมาย มีบ้านชาวนา 3-4 หลังให้คนมาพัก ยังไม่นับการรวมกลุ่มกันในชุมชนดูแลเรื่องป่าไม้ให้กับอำเภอเชียงดาวที่อาศัยอยู่
วันที่ฉันไปมีกิจกรรมปลูกป่า 5 ไร่บนเขาพอดี ฉันจึงมีโอกาสได้ปลูกป่าแบบจริงๆ จังๆ ครั้งแรก มีเด็กๆ วัยรุ่นจากหลายอำเภอในเชียงใหม่มาช่วยกัน รวมถึงนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่มาพักแถวนั้นก็มาช่วยกัน โดยมีอำเภอและป่าไม้มาร่วมด้วยช่วยกันอีกแรง
ก่อนไปปลูกก็มีพี่เลี้ยงมาบอกถึงวิธีการปลูกก่อน แบ่งกลุ่ม พอถึงพื้นที่ก็รับกล้าไม้ ปุ๋ย อุปกรณ์การปลูกแล้วเดินขึ้นเขาไปปลูกเลย โดยก่อนเริ่มปลูก ทีมเสบียงโดยเหล่าแม่บ้านก็จะเตรียมอาหารน้ำดื่มไว้ให้ มีคนเอาข้าวเหนียวห่อใบตองมา มีไก่ทอด หมูทอดไว้กินด้วยกัน มีข้าวต้มมัด ข้าวเหนียวสังขยา ใครทำอะไรได้ก็เอามาช่วยกัน
ปลูกป่าไม่ได้ยากเกินความสามารถเมื่อร่วมแรงร่วมใจกัน ต้นไม้ 1,000 ต้นและลูกไม้ส่วนหนึ่งปลูกเสร็จอย่างรวดเร็ว แม้ทางขึ้นไปปลูกจะชันเสียหน่อย และต้องเจอพงหนามบนพื้นบ้างก็ตาม แต่ฉันก็รู้สึกดีใจที่ได้เป็นส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้
นอกจากนี้ ฉันยังได้ไปลองดำนาร่วมกับเด็กๆ ประถมแถวนั้นด้วย เราขึ้นรถกระบะด้านหลังไปด้วยกัน ไปยังนาที่พร้อมจะดำและทำแบบอินทรีย์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการดำนาของฉัน แต่เป็นครั้งแรกที่เท้าของฉันเหยียบดินในนา ความเลอะไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆ เพราะฉันมีเหล่าเด็กๆ ร่วมดำนาไปด้วยกัน เราทำเสร็จอย่างรวดเร็ว เพราะทำไปหัวเราะไปเลยสนุกสนานกันใหญ่
เด็กๆ พาฉันลงไปล้างเท้าล้างมือในลำธาร เด็กน้อยมาช่วยล้างดินจากขาฉัน จูงมือเดินในลำธารเพราะกลัวล้ม ฉันถอดรองเท้าเดินในน้ำ เด็กน้อยก็หันมาบอกมา “เอารองเท้าหนูไปใส่ไหมคะ” ฉันน้ำตาจะไหล บอกให้เธอเก็บเอาไว้เถอะ ฉันสบายมาก เวลาจะขึ้นจะลง เด็กๆ มาช่วยฉันเสมอ พวกเขาสนุกสนานได้ทุกเวลา ถ่ายรูปก็เฮฮา จะยืนอยู่บนรถกระบะก็มีเสียงหัวเราะไม่ขาดสาย
ขากลับเลยพาเด็กไปกินขนม ร่ำลากัน ฉันยอมรับว่าคิดถึงพวกเขาอยู่เนืองๆ
ที่สวนบัวชมพู ฉันได้กินผักสลัดที่สด สะอาด กรอบ หวาน คุณป้าพาฉันไปถอนมาจากแปลงเลย เอามาล้างด้วยตัวเองแล้วกินเลย พี่แหม่มได้สอนฉันทำแยมสตรอว์เบอร์รี่ ทำน้ำสลัด คุณน้าคุณป้าที่สวนใจดีมาก ทำอาหารก็อร่อย น้ำเต้าหู้ โยเกิร์ตแบบทำเอง น้ำพริกทำเองกินกับข้าวเหนียวร้อนๆ ลำแต๊ๆ จริงๆ ค่ะ เราได้กินของสดๆ ที่มาจากสวนจากไร่ นั่งล้อมวงกินข้าวด้วยกัน มันสนุกและมีความสุขที่สุดค่ะ
ยามเช้าอีกวัน ฉันตื่นมาวิ่งรับอากาศดีๆ วิ่งไปหลายกิโลไม่เหน็ดเหนื่อย วิ่งผ่านตลาด ชาวบ้านทักทายอย่างเป็นกันเอง ฉันได้มีโอกาสได้ใส่บาตรยามเช้าด้วย เสร็จแล้วซื้อขนมจากตลาดวิ่งกลับไปที่สวนเอาไปฝากน้าๆ ป้าๆ ที่สวนบัว
แม้จะเป็นเวลาแค่ 2 วัน 2 คืน แต่ฉันรู้สึกประทับใจและได้รับพลังอันบริสุทธิ์จากธรรมชาติ เด็กๆ และผู้คนที่เชียงดาวอย่างมากมาย
ฉันรู้ตัวเองว่า ฉันจะกลับไปที่นั่นอีกครั้งเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน เพราะฉันคิดถึงเจ้าบ่าวของฉันน่ะสิคะ…
