| ที่มา | คอลัมน์จิปาถะ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
| เผยแพร่ |
เล่ามาในตอนต้นว่านิลพัทไม่ชอบหน้าหนุมาน บางท่านอาจสงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถ้าเล่าไว้สักนิดก็จะดีเพราะนิลพัทเป็นพญาวานร เป็นลูกพระกาลก็ไม่ใช่วานรธรรมดา พระอิศวรให้ไปช่วยราชการอยู่กับท้าวมหาชมพู เพราะท้าวมหาชมพูไม่มีบุตรธิดา เมื่อครั้งพระรามไปประชุมพลที่เขาคันธมาทน์ สุครีพกับหนุมานช่วยกันสะกดแบกท้าวมหาชมพูไปทั้งหลับอยู่บนแท่นบรรทม นิลพัททราบเรื่องจึงเคืองแค้นหนุมานว่าเป็นการดูหมิ่น ผูกใจเจ็บมาตลอด ฉะนั้นเมื่อมาประจันหน้ากัน ต่างก็ถือตัวว่ามีฤทธิ์ด้วยกันทั้งคู่ ไม่มีใครกลัวใคร ทั้งสองก็จู่โจมเข้าประหัตประหารกันอย่างดุเดือด
ขณะนั้นสุครีพนั่งคุมงานอยู่ เห็นเหตุการณ์ไม่สู้ดีก็รีบเข้าไปห้าม พระรามได้ยินเสียงเอะอะก็ให้พระลักษณ์ออกไปดู แล้วพาคู่วิวาทกับสุครีพไปเฝ้าพระราม สุครีพทูลขอให้นิลพัทไปรักษาเมืองขีดขิน เพราะไม่มีผู้รักษาเมือง ส่วนหนุมานให้อยู่รับใช้ในกองทัพ เนื่องจากเป็นหลานสุครีพจะว่ากล่าวอะไรได้ดีกว่าคนอื่น พระรามตกลงตามข้อเสนอ สั่งให้หนุมานทำหน้าที่จองถนนให้เสร็จภายในเจ็ดราตรี มี นิลราช วานรชาวชมพูเป็นกำลังสำคัญ ถ้าไม่ได้นิลราชช่วยถนนคงไม่เสร็จ ในที่นี้ขอกล่าวถึงไว้สักนิด เพราะไม่มีใครคิดถึง ถนนก็พังไปหมดแล้ว ตามเรื่องว่าคราวหนึ่งนิลราชไปแกล้งฤษีคาวินเอาไม้เท้าไปซ่อนที่ท่าน้ำ ฤษีจับได้สาปว่าเมื่อทิ้งสิ่งใดลงในน้ำให้สิ่งนั้นจมอยู่กับที่ไม่ให้ลอยขึ้นมาได้ ต่อเมื่อพระรามมาจองถนนข้ามทะเล พวกวานรขนศิลามา ให้นิลราชรับศิลานั้นทิ้งทะเลแต่ผู้เดียวจนถนนแล้วเสร็จก็พ้นคำสาป
เรื่องนี้มีเล่ากันอีกอย่างหนึ่งว่า หนุมานแปลกใจที่หินลอยน้ำถ้าเป็นเช่นนี้การจองถนนก็ไม่มีทางสำเร็จ ขณะที่คิดหาทางสร้างถนนอยู่นั้นได้โยนดินลงไปในน้ำพร้อมกับออกนามพระรามไปด้วยโดยไม่ตั้งใจ ปรากฏว่าก้อนหินที่โยนไปนั้นจม แต่เมื่อโยนใหม่โดยไม่ออกพระนามพระรามก้อนหินก็ลอย หนุมานทดลองดูหลายครั้งจนแน่ใจว่าเหตุที่ก้อนหินไม่จมนั้นเพราะตนไม่ได้ออกพระนามพระรามเป็นเหตุ เผอิญในที่นั้นมีกระรอกตัวหนึ่งแลเห็นเหตุการณ์จึงทดลองทำดูบ้าง ก็ได้ผลอย่างเดียวกันจึงไปชวนสัตว์ทั้งหลายมาช่วยขนหิน ถนนจึงแล้วเสร็จตามกำหนด (ตามเรื่องไม่ได้เล่าถึงเหตุที่ก้อนหินลอยน้ำ)
เรื่องการจองถนนของมลายูก็แปลกไปอีก เขาว่ามีอยู่แห่งหนึ่ง แม้จะขนภูเขานับพันลูกมาถมก็ยังไม่เต็ม พระรามทรงพิโรธจะแผลงธนูชื่อ *คันธารัต* ลงไปที่น้ำแห่งนั้นก็บังเกิดนางงามโผล่ขึ้นมาจากทะเลทูลห้ามพระรามไว้ เพราะจะเป็นการทำให้ทวยเทพขุ่นเคือง ด้วยที่ตรงนั้นเป็นห้วงน้ำลึกลงไปถึงบาดาล ทำให้น้ำแห่งชีวิตที่ฟองเป็นฝอยขึ้นไปในอากาศ น้ำนี้เป็นน้ำทิพย์จะทำให้ชายชาตรีมีกำลังกล้าหาญไม่แพ้ใคร นางนั้นบอกกล่าวแล้วก็หายไป กองทัพพระรามก็ได้น้ำทิพย์มาประพรมร่างกาย และพระรามได้อ้อนวอนทวยเทพ ก็บังเกิดถนนผุดขึ้นมาจากก้นทะเลทอดยาวไปจนถึงกรุงลงกา
เรื่องราวถนนมีกล่าวต่างกันไป เป็นเรื่องสนุกจะเก็บมาเล่าให้อ่านกันเล่น
