| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : มุมต่าง มุมมอง ‘สัจจะ’ ผลประโยชน์ บนฐาน ง่อนแง่น
การปรากฏขึ้นของเด็กๆ ที่นำโดย “ตะวัน” ประสานกับ “บุ้ง” และ “หยก” ณ สำนักงานพรรคเพื่อไทย อาจเป็นเรื่องน่ารำคาญ
“ก้าวร้าว” และสร้าง “ความหงุดหงิด”
แม้จะรู้อยู่เป็นอย่างดีว่าทำไมเด็กๆ พวกนั้นจึงพกพา “แป้ง” ไปสาดกระจาย แม้จะคาดหมายได้อยู่แล้วเมื่อได้ยินเสียงตะโกนด้วยความกราดเกรี้ยว
คล้อยหลังการมาของ “พลังประชารัฐ”
คำถามก็คือ ทำไมไม่ “เคลื่อนไหว” เมื่อคนของพรรครวมไทยสร้างชาติมานั่งซด
“มิ้นต์ช็อก” พร้อมกับใบหน้าเปื้อน “รอยยิ้ม”
ยิ่งเห็นภาพจาก #พร้อม ที่แยกอโศกมนตรี ยิ่งหงุดหงิด
จึงโยงยาวไปยังบรรยากาศที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย บรรยากาศที่หน้าหอประชุมใหญ่ บางเขน
เห็น “อานนท์” เห็น “บก.ลายจุด”
ทั้งหมดนี้มิได้สะท้อนท่วงทำนองทางการเมืองที่แตกต่างกันระหว่างของพรรคเพื่อไทยกับพรรคก้าวไกลเท่านั้น
หากสัมพันธ์กับการเมือง “ใหม่” และการเมือง “เก่า”
กระบวนท่าในแบบของพรรคเพื่อไทยอาจ “ต่าง” ไปจากกระบวนท่าในแบบของพรรคก้าวไกล
บทสรุปก็คือ อย่างนี้ใครๆ เขาก็ “เคย” ทำกันมา
หลังการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 พรรคภูมิใจไทยก็เคยทำ พรรคประชาธิปัตย์ก็เคยทำ พรรคชาติไทยพัฒนาก็เคยทำ
เมื่อทำแล้วก็ได้เป็น “รัฐบาล” ได้อยู่ใน “อำนาจรัฐ”
การที่ นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว จะเชื้อเชิญ นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค จะเชื้อเชิญ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า เข้ามาหารือในพรรคเพื่อไทยจึงไม่แปลก
ในอีกด้านยังเท่ากับ “สยบ” ให้คนเหล่านั้น “ยอมจำนน”
ประเด็นอาจกลายเป็นข้อถกเถียงก็เหมือนกับที่มีการตั้งคำถามต่อ นายอนุทิน ชาญวีรกูล ต่อ นายอภิสิทธิ์
เวชชาชีวะ
คำพูด “ก่อน” คำพูด “หลัง” เลือกตั้ง
ที่ว่าไม่ยอมรับต่ออำนาจของ 250 ส.ว. ผลเป็นอย่างไร ที่ว่าไม่ยอมรับต่อการสืบทอดอำนาจของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นอย่างไร
หรือเพราะไม่ใช่ “ประยุทธ์” หรือเพราะไม่ใช่ “ประวิตร”
พรรครวมไทยสร้างชาติ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่มีบทบาทแล้ว พรรคพลังประชารัฐ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ กำลังจะวางมือ
เป็น “พีระพันธุ์” เป็น “ธรรมนัส” หากมองจากท่าทีของคนรุ่นใหม่อย่าง นายสมบัติ บุญงามอนงค์ อย่าง
นายอานนท์ นำภา แต่ละจังหวะก้าวล้วนมีความหมาย
มีสายสัมพันธ์อยู่กับ “สัจจะ” และ “ความเป็นจริง”
การเมืองยุคก่อนเดือนพฤษภาคม 2566 เป็นการเมืองบนฐานความเชื่อ ไม่มีมิตรแท้ ไม่มีศัตรูถาวร
หาก “เลื่อนไหล” ไปตาม “ผลประโยชน์”
เป็นประโยชน์ที่สามารถเบียดแทรกเข้าไปเป็น “รัฐบาล” หรืออย่างน้อยที่สุดก็เป็นองค์ประกอบหนึ่งของ “รัฐบาล”
มองข้าม “สัจจะ” มองข้าม “คำมั่น” อันเคยประกาศ
