| ผู้เขียน | วรศักดิ์ ประยูรศุข |
|---|
ยังต้องรอกันไปเรื่อยๆ หลังจากอดใจรอเลือกตั้งกันมา 5 ปี
เลือกตั้งเสร็จเมื่อ 24 มี.ค. ต้องรอผลเลือกตั้งอีกเดือนเศษๆ
เป็น 1 เดือนเศษที่่ยุ่งเหยิงสับสน ทำให้มีข่าวลือว่อนไปหมด
ภายในวันที่ 9 พ.ค.นี้ กกต.จะรับรองผลการเลือกตั้ง ซึ่งกฎหมายกำหนดว่า ควรมี ส.ส.ผ่านขั้นตอนนี้ 95% หรือ 475 คน
พอครบ 95% หรือ 475 คน ถือว่ามีสภาผู้แทนฯเกิดขึ้นแล้ว จะมีการเรียกประชุมรัฐสภาครั้งแรกภายใน 15 วัน ก็คือภายในวันที่ 24 พ.ค.
ไล่เลี่ยกับที่ กกต.ประกาศผลเลือกตั้งเป็นทางการภายในวันที่ 9 พ.ค. จากนั้น 3 วัน ปวงชนชาวไทยจะได้เห็นหน้าเห็นชื่อของ 250 ส.ว. ซึ่งจะมีบทบาทอย่างสำคัญ
การประชุมรัฐสภานัดแรก จะมี ส.ส.และ ส.ว. เข้าประชุมพร้อมๆ กัน เสร็จจากพิธี จะเป็นการประชุมครั้งแรกของแต่ละสภา
เพื่อเลือกประธานของใครของมัน
ทางวุฒิสภาคงวางตัวว่าที่ท่านประธานที่เคารพกันไว้เรียบร้อย ส่วนสภาผู้แทนฯ คงต้องออกแรงกันพอสมควร จะมีการประลองกำลังกัน ฝั่งไหนได้ตำแหน่งประธานสภาไป ก็ถือเป็นแนวโน้มว่า คงได้เสียงข้างมาก ซึ่งจะมีผลต่อการโหวตเลือกนายกฯ กันต่อไป
พอได้ตัวท่านประธานที่เคารพแล้ว จากนั้นจะเป็นการประชุมครั้งสำคัญมากๆ
นั่นคือการประชุมรัฐสภา เพื่อให้ ส.ส.และ ส.ว.ร่วมกันพิจารณาตำแหน่งนายกฯ ซึ่งคาดว่าคงจะเกิดขึ้นในเดือน มิ.ย.
ปกติ ตำแหน่งนายกฯ เป็นหน้าที่ของสภาผู้แทนฯ จะดำเนินการ เพราะเป็นสภาที่มาจากเลือกตั้ง แต่รอบนี้ บทเฉพาะกาลกำหนดให้ ส.ว. 250 คน มาร่วมด้วย
ดูตามกฎกติกาที่ออกแบบกันมา ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุกิ้งกือตกท่อไปเสียก่อน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา คงจะได้กลับมาเป็นนายกฯ ด้วยการสนับสนุนของขั้วพรรคพลังประชารัฐ-ภูมิใจไทย บวกกับพรรคการเมืองอื่นอีกจำนวนหนึ่ง กับ ส.ว.ทั้งสภา
จากนั้น พล.อ.ประยุทธ์ จะจัดตั้งรัฐบาลผสมกี่พรรคยังไม่รู้ แล้วจัด ครม. ซึ่งคนใกล้ชิด คงต้องสำรองยาแก้ปวดหัวไว้เยอะๆ
เพราะข่าวที่โชยออกมา จับจองที่นั่งกันอุตลุดแล้ว พรรคเล็กก็ไปจับมือกัน เพื่อจะต่อรองเอาเก้าอี้ รมต.
จัด ครม.คงหืดขึ้นคอ แต่ก็ต้องเสร็จจนได้ แล้วเริ่มทำงานในฐานะรัฐบาลหรือฝ่ายบริหาร ซึ่งจะเกี่ยวข้องกับฝ่ายนิติบัญญัติ คือสภาผู้แทนฯ และสภาสูงตลอดเวลา
เชื่อกันว่า รัฐบาลใหม่ จะมีเสียงปริ่มน้ำ หมายถึงมีเสียง ส.ส.ในสภาผู้แทนฯเกินครึ่งไปไม่มากนัก
ขณะที่ฝ่ายค้าน จะมีจำนวน ส.ส.เป็นกอบเป็นกำ
ถึงเวลานั้น อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง คงต้องตามไปรอดูกันต่อไป
เมื่อไปถึงวันนั้น แล้วมองย้อนกลับไป คนไทยต้องปรบมือให้ตัวเอง ที่ทำตัวเป็นนักรอคอยที่ดีมาตลอด
เลิกเป็นเมื่อไหร่ คงจะยุ่งเหมือนกัน
วรศักดิ์ ประยูรศุข
