นิทานสุภาษิตจีนที่ “เรียนไทยได้จีน” จะนำเสนอในฉบับนี้คือ 割席断交/割席斷交Gē xí duàn jiāo (เกอ สี ตวั้น เจียว) โดย คำว่า 割 ɡē (เกอ) แปลว่าเฉือน ตัด 席 xí (สี) แปลว่า เสื่อ 断/斷duàn (ตวั้น) แปลว่า ขาด 交 jiāo (เจียว) แปลว่า คบหา เมื่อนำมารวมกันแปลตรงๆ ก็จะหมายถึงเฉือนเสื่อตัดสัมพันธ์ ความหมายแฝงหมายถึง ความสัมพันธ์ของคนหรือประเทศชาติที่แต่เดิมทีเป็นเพื่อนกัน แต่ต่อมาเนื่องจากมีอุดมการณ์ต่างกัน หรือมีความบาดหมางกัน แล้วจึงตัดความสัมพันธ์ต่อกัน รายละเอียดดูตัวอย่างจากนิทานสุภาษิต
จีนในยุคสมัยปลายราชวงศ์ฮั่น 汉末/漢末Hàn Mò (ฮั่น มั่ว) มีคนชื่อกวั่นหนิง 管宁/管寧Guǎn Nínɡ เป็นยอดคนแห่งยุคคนหนึ่ง แต่กว่าจะมีชื่อเสียงได้ ก็มีเรื่องเล่ายามเด็กของเขาไม่น้อย โดยเรื่องหนึ่งที่เป็นที่เลื่องลือมาก ก็คือ เรื่องเฉือนเสื่อตัดสัมพันธ์ เมื่อกวั่นหนิงยังเป็นวัยรุ่น ที่กำลังร่ำเรียนวิชาการอยู่นั้น มีเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อฮวาซิน 华歆/華歆 Huá Xīn ทั้งสองเติบโตมาด้วยกัน และร่ำเรียนอยู่ในสำนักเดียวกัน
ทั้งสองจะทำกิจกรรมร่วมกันเสมอ ไม่ว่าจะกิน นอน เล่น ก็จะทำด้วยกันเสมอ แม้ยามนั่งอ่านหนังสือ ก็จะนั่งบนเสื่อผืนเดียวกัน แต่ก็มีเหตุให้ทั้งคู่ต้องแยกทางกันเดิน เพราะมีเรื่องเกิดขึ้นอยู่สองเรื่อง เรื่องหนึ่งนั่นคือ ครั้งหนึ่ง ทั้งสองได้ตั้งใจช่วยกันถางหญ้าที่สวนอย่างเต็มที่ ระหว่างนั้น กวั่นหนิงขุดเจอทองคำแท่งหนึ่ง เขาก็คว้ามันขึ้นมาดูแล้วพูดว่า อ้อ เป็นทองทำแท่งนี้นี่เอง ทำเอาจอบของเขาบิ่นไปนิดหนึ่ง ว่าแล้วเขาก็ทิ้งทองคำแท่งนั้นไป ฮวาซินเห็นก็รีบวิ่งไปเก็บทองแท่งนั้นมาดูอย่างปีติ แต่ก็ถูกกวั่นหนิงว่า อันลาภที่ได้มาโดยไม่ใช่หยาดเหงื่อและความสามารถของตนนั้น ไม่ควรเก็บเอาไว้ ถ้าทำเช่นนั้นแล้วจะเป็นผู้รู้ที่มีจิตวิญญาณแห่งคุณธรรมได้เช่นไรกัน ฮวาซินจำใจทิ้งทองแท่งนั้นไปด้วยความเสียดาย จากนั้นก็ถางหญ้าต่อ แต่ใจของฮวาซินไม่ได้อยู่ที่การถางหญ้าอีกต่อไป ทำให้เขาถางหญ้าได้ช้าลง และใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กวั่นหนิงสังเกตเห็น ก็ได้แต่ส่ายหน้า ต่อมาในภายหลัง มีครั้งหนึ่งระหว่างที่ทั้งคู่กำลังจดจ่ออ่านตำราอยู่นั้น ที่ถนนก็มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังมา ทำให้ทั้งคู่รีบวิ่งไปดูที่หน้าต่าง ก็เห็นว่าเป็นริ้วขบวนของขุนนางผู้ใหญ่ที่เดินทางผ่านมา ริ้วขบวนใหญ่โต ผู้คนในขบวนแต่งกายสะอาด เป็นระเบียบ มีฆ้องตี มีแตรเป่า เมื่อกวั่นหนิงเห็นแล้ว ก็บ่นว่าแค่ขบวนขุนนางเดินผ่านเอง ไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหน แล้วกลับไปอ่านตำราตามเดิม แต่ฮวาซินกลับวิ่งออกจากห้องเรียน ไปดูริ้วขบวนนั้นอย่างตื่นเต้น เมื่อฮวาซินกลับมา กวั่นหนิงจึงพูดกับเพื่อนว่า ข้าคิดว่า เมื่อเราสองคนต่างอุดมการณ์กัน ไม่อาจที่จะเดินไปด้วยกันได้แล้ว ก็ควรตัดความสัมพันธ์กันเสียตอนนี้เลย ว่าแล้วก็คว้าเอามีดเฉือนเสื่อที่ทั้งคู่ใช้นั่งอ่านตำราด้วยกันผืนนั้นขาดออกเป็นสองส่วน ตั้งแต่นั้นมา เขาทั้งสองก็ต่างคนต่างเดินตามวิถีทางของใครของมัน
ข้อคิดจากประโยคสุภาษิตนี้
成语比喻：朋友间的情谊一刀两断, 中止交往。
成語比喻：朋友間的情誼壹刀兩斷, 中止交行。
Chénɡyǔ bǐyù：Pénɡyǒu jiān de qínɡyì yīdāoliǎnɡduàn, zhōnɡzhǐ jiāowǎnɡ.
เฉิงยหวี่ ปี่ยวี่: เผิงโหย่ว เจียน เตอะ ฉิงอี้ อีเตาเหลี่ยงตวั้น, จงจื่อ เจียวหว่าง
สุภาษิตเปรียบว่า ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนได้ขาดสะบั้นลง สิ้นสุดการคบหากัน
ประโยคตัวอย่างที่ใช้สำนวนสุภาษิตนี้ เช่น
我的一个朋友，他的品德极坏，所以我已经和他割席断交了。
我的一個朋友，他的品德極壞，所以我已經和他割席斷交了。
Wǒ de yīɡè pénɡyǒu, tā de pǐndé jí huài, suǒyǐ wǒ yǐjīnɡ hé tā ɡē xí duàn jiāo le.
หวั่ว เตอะ อี๋เก้อ เผิงโหย่ว, ทา เตอะ ผิ่นเต๋อ จี๋ ไฮว่, สัวอี่ หวัว อี่จิง เหอ ทา เกอ สี ตวั้น เจียว เลอะ
เพื่อนคนหนึ่งของฉัน บกพร่องด้านคุณธรรมจริยธรรมอย่างมาก ดังนั้นฉันจึงตัดความสัมพันธ์กับเขาเสียสิ้น
ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมจีนสิรินธร
มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
