‘ลานนา คัมมินส์’ เล่าเหตุหายหน้าจากวงการ-ป่วยซึมเศร้า พยายามฆ่าตัวตายหลายครั้ง(คลิป)
เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ชื่อของ นักร้องสาว ลานนา คัมมินส์ นั้นเป็นที่รู้จักของแฟนเพลงวงกว้าง แถมยังมีเพลงติดหูอยู่หลายเพลง อาทิ ไว้ใจได้กา, กาสะลอง, สวัสดีเจ้า ฯลฯ แต่จู่ๆ หายไปจากวงการทั้งๆ ที่กำลังประสบความสำเร็จ พร้อมกับข่าวลือว่าเป็นเพราะรูปร่างที่น้ำหนักเพิ่มมากขึ้น โดยล่าสุด ลานนา มาเปิดใจในรายการ คุยแซ่บShow บอกเล่าเรื่องราวชีวิตให้ฟังว่า
“จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจออกจากวงการเลย พอถึงจุดที่งานน้อยลง เราก็ตัดสินใจ กลับไปอยู่บ้านดีกว่า เพราะว่าใจเราต้องการกลับไปเติมอะไรบางอย่าง”
ที่ถูกลือว่าเป็นเพราะอ้วนเลยหันหลังให้วงการบันเทิง เจ้าตัวก็ว่า “ไม่ใช่ค่ะ”
แม้จะยอมรับว่ารูปร่างเป็นส่วนนึงที่เป็นปมติดตัวมาตั้งแต่เด็ก ด้วยเพราะความเป็นลูกครึ่ง
“เพราะว่าเป็นลูกครึ่ง คิดว่าตัวเองเป็นคนเจ้าเนื้ออยู่ ตอนออกอัลบั้มมีไปดูดไขมันเพราะรู้สึกว่ารูปร่างใหญ่“
“เป็นปมมาตั้งแต่ตอนเด็กแล้ว เรียนหนังสือมาโดนล้อว่าอ้วน”
ซึ่งช่วงแรกไม่เข้าใจ ด้วยวัฒนธรรมที่ต่างกัน จนถึงขั้นร้องไห้คุยกับแม่ จะคิดว่าทำไมคนใจร้ายจังเลย แม่ก็บอกตลอดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาคนไทยไม่ถือกัน มันก็เจ็บเก็บกดไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้ว่าคือความเก็บกด
ส่วนเหตุผลจริงๆ ที่ออกจากวงการคือการสะสมความเครียด ความเหงาจากการทำงานที่กรุงเทพฯ พอถึงจุดนึงเลยคิดว่ากลับบ้านดีกว่า
“อยู่คอนโด ไม่ได้คุยกับใคร นาน 3-5 ปี มันก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ทำไม กลับไปอยู่กับแม่ดีกว่า”
และก็เป็นต้นเหตุของการป่วยเป็นโรคซึมเศร้า “ตอนนั้นเรายังไม่รู้ตัวว่าคือโรคซึมเศร้า พอเปิดเหตุการณ์ต่างๆลองไปอยู่วัดมาแล้วมันไม่ใช่คำตอบ”
แม้จะกลับไปอยู่บ้านแต่ก็ไม่ได้ทำให้ดีขึ้น กลายเป็นว่ากลับไปก็เหมือนอยู่คนเดียวอยู่ดี คืออยู่แบบระแวงคน คนเข้ามาก็ไม่รู้ว่าเขาจะเอาเรื่องเราไปพูดไหม เขาจริงใจไหม ก็เลยเก็บตัวอยู่คนเดียว จนถึงจุดที่คิดจะฆ่าตัวตาย
“ค่ะ 2 ครั้งเคยคิดฆ่าตัวตาย จะปล่อยทุกอย่าง 2 ครั้ง”
“ครั้งแรกเกิดจากความน้อยใจ อาจจะเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ ครั้งที่ 2 เกิดจากคำพูดของคนใกล้ชิดพูดกระทบจิตใจ ครั้งที่ 3 ไม่ได้อยากตายแค่อยากให้เสียงในหัวมันเงียบเฉยๆ”
“ส่วนใหญ่ที่คิดอยากฆ่าตัวตายเพราะเรื่องของครอบครัว คุยกับแม่ไม่รู้เรื่อง แม่กับลูกสาวมันจะมีนิดนึงที่ไม่เข้าใจกัน บวกกับทำงานคนเดียว คำพูด สื่อเล่นประเด็นอะไรต่างๆมันสะเทือนใจ”
ครั้งแรกเกิดขึ้นมาเมื่อตอน อายุ 20 ต้นๆ สิ่งที่คิดว่าอยู่ไม่ไหวแล้วคืออยู่คนเดียวและรู้สึกเดียวดายมาก
“ครั้งที่ 2 ทำร้ายตัวเองโดยการกรีดข้อมือประมาณ 8 เข็ม เพื่อนมาเจอในห้อง เสียเลือดเยอะ ลงไปลึกเกือบถึงเส้นเลือด ตอนนั้นไม่รู้สึกเจ็บแต่ความรู้สึกเจ็บมันอยู่ข้างในมากกว่า”
“ครั้งที่ 3 พี่ชายพาไปหาหมอเพราะแฟนเก่าเขาป่วยอยู่มีประสบการณ์ในระดับนึง ไปพบหมอ ไม่ใช่รักษาแป๊บๆ แล้วหาย รักษากินยาไปตลอดชีวิต เราไม่ได้ผิดปกติ เราไมได้เรียกร้องความสนใจ ไม่ได้ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เพียงแค่เราป่วย พอได้ยามาทานมันก็ทำให้เคมีมันสมดุลแล้วก็อารมณ์ไม่ขึ้นๆลงๆ”
แต่ตอนนี้ไม่มีความคิดแบบนี้แล้ว ไม่มีเสียงในหัวแล้ว ต้องดูแลเรื่องอารมณ์ให้ลดลงมา ให้คนรอบข้างช่วยไม่ให้เราไปยุตัวเองแบบนั้นอีก และทำความเข้าใจกับคนรอบข้างมากขึ้น
“ตอนแรกที่ทำร้ายตัวเองและพยายามฆ่าตัวตาย ไม่มีใครเข้าใจ ยุคนั้นไม่มีใครรู้จักโรคซึมเศร้า รับมือไม่เป็น รอบล่าสุดพี่สนิทกันก็อธิบายให้แม่ฟังเขารู้และคุณแม่ก็อยากจะช่วยเรา อยากช่วยบรรเทา แม่ก็จะรอฟังวันนี้นาแย่มาก จากเมื่อก่อนเหมือนไม่รู้จักกัน ตอนนี้แม่ก็จะเดินมากอดไม่เป็นไรนะลูก”
ได้เปิดใจคุยกันมากขึ้น ก็ทำให้จิตใจสดใสขึ้น ไม่ต้องเก็บกดมันไว้อีกแล้ว
