| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
อาฟเตอร์ช็อกจากสถานการณ์ “เลือกตั้ง” เหมือนกับจะตกอยู่บนบ่าของ พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ของ ชัยธวัช ตุลาธน อย่างเต็มพิกัด
จากนั้น ก็มาอยู่ในมือ อานนท์ นำภา
พลันที่กระสาต่อ “กลิ่น” อันสะท้อนความเลวร้ายเข้ามาจาก “วิกฤต” ระลอกแล้วระลอกเล่า ซึ่งก่อรูปขึ้นอย่างเป็นระบบ
ก็ “ประกาศ” นัดหมาย “การชุมนุม”
กระนั้น เสียงแห่ง “มโนธรรม”ทางการเมืองที่กระหึ่มอย่างมีจังหวะก้าวโดยรอบการโหวตเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม
กลับสร้าง “กระแส” และ“แนวโน้ม” ใหม่ขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นจาก สุขุม นวลสกุล ไม่ว่าจะเป็นจาก พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต หากแต่ในจำนวนนั้นกลับเป็น
สรยุทธ สุทัศนะจินดา
3 คนหลังนี้น่าสนใจ น่าจับตา
สุขุม นวลสกุล เป็นรุ่นที่ผ่านประสบการณ์การเมืองตั้งแต่ยุค“เลือกตั้งสกปรก” เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2500
เติบโตจาก “ยะลา” มายัง “ธรรมศาสตร์”
ไม่ว่าจะเป็นอธิการบดี มหาวิทยาลัยรามคำแหง ไม่ว่าจะเป็นที่ปรึกษา พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ล้วนสะสมความจัดเจน
ดำรงอยู่ใน “ฐานะ” อันเป็น “เกจิ”ทางการเมือง
พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต สะสมบทเรียนจากวิทยานิพนธ์ว่าด้วย“การเลือกตั้ง” และการเข้าร่วมการเมืองตั้งแต่ยุค “พันธมิตร”
ที่สำคัญ คือ การมีส่วนกับ “นิด้าโพล”
อยู่กับข้อมูลก่อน “การเลือกตั้ง”เข้าสู่ข้อมูลหลัง “การเลือกตั้ง” มีความอุดมสมบูรณ์และรอบด้าน
นี่ย่อมต่างไปจาก สรยุทธ สุทัศนะจินดา
สรยุทธ สุทัศนะจินดา สะสมความจัดเจนจากการเป็นนักข่าว“ภาคสนาม” จากนั้นเหยียบเข้าสู่พื้นที่ “คอมเมนเตเตอร์”
จากนั้น จึงจัด “รายการข่าว”ทาง “โทรทัศน์”
จากความเป็น “นักข่าว”หนังสือพิมพ์ กระทั่ง ทะยานไปสู่ความเป็น “คอมเมนเตเตอร์” ทางทีวี คือ พื้นที่ “เก่า” อันเป็นพื้นฐาน
แล้วก็เริ่มแตะเข้าไปสู่พื้นที่ “ใหม่”ในโลกแห่ง “ออนไลน์”
ยุคมวลมหาประชาชน “ถูกบังคับ” ให้เป่า “นกหวีด” และกลายเป็นปัจจัยนำไปสู่ความสงสัยในจุดยืนทางการเมือง
ตกเป็น “เหยื่อ” แห่งการทำลายล้างจนต้อง “ติดคุก”
เมื่อหวนกลับมาอยู่ในยุทธจักรแห่ง “ข่าว” อีกครั้งหนึ่ง จึงดำรงอยู่เหมือนกับ
“พญาเหยี่ยว” ในทางการเมือง
บินสูง บินเร็ว แต่มากด้วยความเฉียบคม
ไม่ว่ามองผ่าน พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ไม่ว่ามองผ่าน อานนท์ นำภา ไม่ว่ามองผ่าน สรยุทธ สุทัศนะจินดา ล้วนมีความสัมพันธ์
เส้นทางเดียวกับ “สุขุม” เส้นทางเดียวกับ “พิชาย”
สายธารในทางความคิดที่เคลื่อนไหวดำรงอยู่อย่างมีความเกี่ยวเนื่อง มิอาจเลี่ยงไปจากท่าทีและทรรศนะในแต่ละจังหวะก้าว
ผาดโผนไปบน “ฟ้าเดียวกัน”อย่างองอาจ หาญกล้า
