‘ประเทศนี้ทำให้คนอย่างพ่ออยู่ไม่ได้’ ลูกสาวเขียนถึง ‘วัฒน์’ นักเขียนผู้ลี้ภัยจนลมหายใจสุดท้าย

วันที่ 22 มีนาคม 2565 - 21:07 น.

‘ประเทศนี้ทำให้คนอย่างพ่ออยู่ไม่ได้’ ลูกสาวเขียนถึง ‘วัฒน์ วรรลยางกูร’ นักเขียนผู้ลี้ภัยจนลมหายใจสุดท้าย

เมื่อวันที่ 22 มีนาคม จากกรณีการสูญเสีย วัฒน์ วรรลยางกูร กวีและนักเขียนชื่อดัง และผู้ลี้ภัยทางการเมือง เจ้าของรางวัลศรีบูรพา ยังความอาลัยให้กับแวดวงวรรณกรรม ภาพยนตร์ และ นักต่อสู้ทางการเมือง

วจนา วรรลยางกูร หรือ เตย ลูกสาวของวัฒน์ ได้โพสต์ถึงพ่อ ไว้ว่า

“เป็นลูกพ่อแม่งชีวิตโคตรยาก ไม่มีอะไรง่ายเลย มันไม่ได้ยากเพราะพ่อหรอก มันยากเพราะประเทศนี้แหละที่ทำให้คนอย่างพ่ออยู่ไม่ได้
เสียใจแน่ เสียใจมาก แต่มันมากกว่านั้น พ่อเป็นชีวิตของเตย เตยเป็นลูกสาวพ่อมาทั้งชีวิตและจะเป็นไปตลอดกาล
ตั้งแต่พ่อป่วยหนักรอบนี้มีภาพเหตุการณ์หนึ่งที่อยู่ๆ ก็เข้ามาฉายวนซ้ำไม่หยุด ช่วงตอนเตยอยู่ประถม วันนั้นแม่ไม่อยู่ พ่อเลยต้องเป็นคนไปรับที่โรงเรียน พ่อขี่มอเตอร์ไซค์คันเก่าสีเปลือกมังคุดเหลือแต่โครง รีบมารับเตยตั้งแต่โรงเรียนยังไม่เลิก หอบเสื่อม้วน หิ้วกระติกน้ำแข็งแขวนแฮนด์รถมา วันนั้นอากาศร้อนมากบ้านเราไม่มีแอร์ พ่อรีบมารับลูกหน้าโรงเรียนแล้วมุ่งหน้าขึ้นไปต้นน้ำตก เปิดเบียร์พาลูกไปเล่นน้ำให้หายร้อน ลงน้ำกันสองพ่อลูกแปปเดียวฟ้าก็มืด ตุเรงรถอีแก่ฝ่าความมืดลงเขากลับบ้าน ก่อนแม่จะถึงบ้าน คล้ายภารกิจลับสองพ่อลูก
พ่อคนเดียวกันนี้ที่หัดให้ลูกว่ายน้ำด้วยการยกลูกชูขึ้นสองแขน แล้วโยนลงแม่น้ำช่วงไม่ลึกนัก พร้อมมีแม่ยืนกรี๊ดตกใจอยู่ริมฝั่ง
พ่อคนเดียวกันนี้ที่ยอมขัดใจแม่แล้วตามใจเตย ถ้าเตยตื่นไปวิ่งตอนเช้ากับพ่อแล้วบอกว่าอยากได้อะไร
พ่อคนเดียวกันนี้ที่ชอบโทรหาตอนเตยเรียนมหาลัย เพื่อให้กูเกิ้ลหาว่าเพลงนี้ใครแต่ง-ปีอะไร เพื่อเอาไปเขียนคอลัมน์
พ่อคนเดียวกันนี้ที่ชอบใช้ให้พิมพ์ต้นฉบับตั้งแต่เด็กจนโต แถมยังชอบชวนคุยเรื่องการเมืองเป็นกิจวัตร
พ่อคนเดียวกันนี้ที่ถามถึงเรื่องงานลูกบ่อยกว่าถามว่า ชีวิตเป็นยังไงบ้าง เพราะหวังอยากเห็นลูกไปได้ไกลในเส้นทางของตัวเอง
พ่อคนเดียวกันนี้ที่ลูกต้องพาหนีตายระหว่างลี้ภัย
พ่อที่โคตรดื้อ แล้วทำให้เราใจอ่อนจนต้องช่วยไปซะทุกเรื่อง
เตยนึกภาพชีวิตที่ไม่มีพ่อไม่ออก ชีวิตพวกเรามันไม่เคยง่ายอยู่แล้ว แต่เราผ่านมันมาได้เพราะมีกัน
อย่างน้อยพ่อก็ได้ไปอยู่กับแม่แล้วนะ
.
ลูกสาวของพ่อ”