เป็นอันว่า”หน่วยงานความมั่นคง”ประเมินการเคลื่อนไหวออกมาอย่างค่อนเป็นระบบ เริ่มจากระบุ 10,000 คนเข้าร่วม ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม
แล้วเพิ่มเป็น 20,000-30,000 คน ณ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม
จึงสรุปว่าน่าจะเป็น 50,000 คนในการชุมนุม ”19 กันยา ทวง อำนาจ คืนราษฎร” ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์
หากถือตาม”สูตร”ที่”หน่วยงานความมั่นคง”ยึดกุมมาตลอดนับแต่สถานการณ์เมื่อเดือนตุลาคม 2516 เมื่อเดือนพฤษภาคม 2535 ก็พอจะประเมินได้ถึงความเป็นจริงของตัวเลขได้คร่าวๆ
เป็นไปได้ว่าการชุมนุมเมื่อวันที่ 10 สิงหาคมจะเกิน 20,000 เป็นไปได้ที่การชุมนุมเมื่อวันที่ 16 สิงหาคมจะเหยียบถึง 50,000 โดยประมาณ
นั่นหมายความว่า ความเป็นไปได้ของการชุมนุม”19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”จะทะยานไปถึงหลัก 100,000
ปัจจัยของการชุมนุม”19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”มิได้อยู่ที่ว่าจะมีนักเรียน นิสิต นักศึกษา เข้าร่วมด้วยมากน้อยเพียงใด หากที่สำคัญเป็นอย่างมากคือ ประชาชน
เมื่อเห็นการต่อต้านของ นายแก้วสรร อติโพธิ ตามมาด้วยการ สนับสนุนของ”โดมรวมใจ”ก็มองเห็นถึง”กลิ่นอาย”
เป็นกลิ่นอายจากการเคลื่อนไหวก่อนเดือนตุลาคม 2516 ประสานเข้ากับกลิ่นอายจากสถานการณ์เมื่อเดือนตุลาคม 2519 อันเป็น ความวิปโยคอย่างใหญ่หลวงของสังคมไทย
ยิ่งกว่านั้นเมื่อสัมผัสกับการเคลื่อนไหวของ นายสมบัติ บุญงามอนงค์ เข้ากับการเคลื่อนไหวของ นายอานนท์ นำภา ที่ต่อสายไปยังบทบาทของ นายณัฐวุฒิ ไสยเกื้อ ซึ่งถูกจำขัง ณ คุก
แม้กระทั่ง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ก็ยอมรับว่ามีการเคลื่อนไหวในหลายจังหวัดทางภาคอีสาน ภาคเหนือของ”คนเสื้อแดง”
สถานการณ์การชุมนุม”19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”จึงเท่ากับเป็นกฐินสามัคคีกันกว้างขวาง ไล่มาตั้งแต่เดือนตุลาคม 2516 กระทั่งเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553
ผนึกตัวรวมพลังกับ”เยาวชนปลดแอก”ซึ่งจุดประกายจากเมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม
กลายเป็น”19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”ในที่สุด
รากฐานการได้มาซึ่งผู้เข้าร่วมการชุมนุมหลักเกินกว่า 50,000 และมีความเป็นไปได้ว่าอาจจะเหยียบไปถึงหลัก 100,000 จึงมีแนวโน้มและความเป็นไปได้
