บทนำ : ศักดิ์ศรี ส.ส.และ ส.ว.
วันที่ 22 พฤษภาคม รัฐสภาเปิดสมัยการประชุมใหม่อีกครั้ง โดยสภาผู้แทนราษฎรมีวาระการประชุมสำคัญในวันที่ 27-31 พฤษภาคม เพื่อพิจารณา พ.ร.ก. 4 ฉบับ ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับการรับมือวิกฤตโรคโควิด-19 ระบาด ซึ่งโดยปกติแล้วในระบอบประชาธิปไตย การออกกฎหมายต้องเป็นหน้าที่ของฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งก็คือรัฐสภา แต่ในกรณีจำเป็นรัฐธรรมนูญเปิดทางให้ฝ่ายบริหารคือรัฐบาลออกพระราชกำหนดขึ้นมาได้ แต่เมื่อเปิดสมัยประชุมรัฐสภาก็ให้นำเข้าสู่การพิจารณาของรัฐสภาในทันที ถือเป็นการให้เกียรติต่อสภาซึ่งเป็นตัวแทนของประชาชน
การทำหน้าที่ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมีความสำคัญ การพิจารณาร่างกฎหมายต่างๆ รวมถึงการพิจารณา พ.ร.ก.จำนวน 4 ฉบับในครั้งนี้ก็มีความสำคัญ เพราะเงินทุกบาทที่เป็นการกู้ยืมมาเพื่อใช้ในวิกฤตโรคโควิด-19 ระบาด คือเงินที่ประชาชนทุกคนต้องรับผิดชอบร่วมกันด้วยภาษีอากร ส.ส.ซึ่งเป็นตัวแทนที่ได้รับเลือกตั้งเข้ามาจึงต้องทำหน้าที่อย่างเต็มที่ เพื่อซักฟอก สอบถาม กลั่นกรอง แทนประชาชน ทำทุกอย่างให้ชัดเจนและถูกต้อง
การทำหน้าที่แทนประชาชนจึงเป็นศักดิ์ศรีของสมาชิกรัฐสภา ในขณะที่รัฐธรรมนูญกำหนดให้รัฐสภามี 2 สภา คือสภาผู้แทนราษฎร มี ส.ส. ซึ่งมาจากการเลือกตั้ง และวุฒิสภา มี ส.ว. ซึ่งมาจากการคัดเลือกแต่งตั้ง แต่หากทำหน้าที่แทนประชาชนย่อมมีศักดิ์ศรี เพียงแต่ที่ผ่านมา เมื่อสมาชิกในรัฐสภาไม่ได้มาจากประชาชน ย่อมให้ความสำคัญต่อประชาชนน้อยกว่าฝ่ายบริหารที่ทำหน้าที่แต่งตั้ง ดังเช่น กรณีผู้ใหญ่ในกองทัพมองว่าการลงมติของวุฒิสภาไม่มีความสำคัญ จึงไม่ไปประชุมเพื่อลงมติ แต่การเลือกนายกรัฐมนตรีมีความสำคัญ จึงไปร่วมลงมติอย่างพร้อมเพรียง เช่นนั้นเป็นตัวอย่างให้เห็นได้อย่างแจ่มชัด
การทำหน้าที่ของสมาชิกรัฐสภาจะมีศักดิ์ศรีหรือไม่จึงขึ้นอยู่กับทำหน้าที่นั้นได้ทำเพื่อประชาชนหรือทำเพื่อตอบแทนกลุ่มบุคคลที่มีอำนาจ แม้แต่ ส.ส.ที่ได้รับการเลือกตั้งเข้าสู่สภา แล้วทำหน้าที่ตอบแทนบุคคลหรือกลุ่มบุคคลแทนการทำหน้าที่ให้ประชาชน ก็อยู่ในกลุ่มที่ไม่มีศักดิ์ศรีของการเป็นสมาชิกรัฐสภา ซึ่งปรากฏการณ์หลายครั้งที่ผ่านมา คงเป็นตัวอย่างและบทเรียนที่ดีเพียงพอที่จะจำแนกได้ว่าใครทำหน้าที่เพื่อประชาชน และใครทำหน้าที่เพื่อตอบแทนผู้มีอำนาจ ใครมีศักดิ์ศรีสมกับเป็นสมาชิกแห่งรัฐสภา
