| ที่มา | คอลัมน์ สรรหา มาเล่า มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | [email protected] |
การที่ต้องนั่งดูพ่อแม่ของตัวเองขึ้นไปเล่นดนตรีออกท่าทางวาดลวดลายต่อหน้าเพื่อนๆ น้องๆ หนูๆ น่าจะเป็น “ฝันร้ายสุดสยอง” สำหรับเด็กวัยรุ่นทุกคน
บรื๋อ!!!
ส่วนพ่อแม่ก็คงรู้สึกเหมือนเจอ “ฝันร้าย” ไม่ต่างกันนักหรอก และมีแม่บางคนถึงกับพูดติดตลกว่า การที่ต้องขึ้นไปร้องเพลง กระโดดเหยงๆ ต่อหน้าลูกๆ และเพื่อนๆ ของลูก น่าจะเป็นประสบการณ์ที่ตื่นเต้นสั่นประสาทยิ่งกว่าตอนพวกเธอ “คลอดลูก” เสียอีก!!!
แต่การได้กลับไปเล่นดนตรี ได้ทำอะไรเหมือนเด็กๆ อีกครั้ง ก็น่าลองทำ มิใช่หรือ?
ทั้งนี้ ฟิลิปเป้ คาเบิร์ต-มาร์คอน พ่อลูกสอง วัย 11 และ 12 ขวบ บอกกับนักข่าวเอเอฟพีที่กรุงปารีส ฝรั่งเศส ระหว่างซ้อมดนตรีอยู่กับเพื่อนๆ เพื่อเตรียมขึ้นเล่นคอนเสิร์ตร็อก ที่สมาชิกในวงทั้ง 4-5 คนล้วนเป็นคนรุ่นพ่อ รุ่นแม่วัย 40 อัพ และเป็นคอนเสิร์ตเฉพาะกิจที่บัตร “ขายหมดเกลี้ยง” ว่า… “คุณเห็นมั้ยว่า ผมกำลังตั่วสั่นไปหมด”
ทั้งนี้ จากรายงานข่าวของเอเอฟพี เล่าว่า คณะนักดนตรีกลุ่มนี้ ซึ่งจบจาก “ชั้นเรียนดนตรีร็อกสำหรับพ่อแม่” ที่เชื่อว่า น่าจะเป็นชั้นเรียนแรกในโลก ล้วนเป็นคุณพ่อคุณแม่ในวัย 40 เศษ ที่ต่างมีลูกๆ เรียนดนตรีอยู่ที่ โรงเรียนพาร์ก สโลป สคูล ออฟ ร็อก ของ เจสัน ดอมนาร์สกี้ นักดนตรีชาวอเมริกัน ซึ่งไปเปิดสาขาที่กรุงปารีส เมื่อ 3 ปีที่แล้ว หลังจากเปิดโรงเรียนพาร์ก สโลป สคูล ออฟ ร็อก ขึ้นที่ย่านบรู๊กลิน นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เมื่อปี 2551
ลอว์ร่า มาโลน ผู้เล่นฟลุตและเล่นกีตาร์ในวง เล่าถึงที่มา ที่ทำให้เธอสนใจอยากเรียนดนตรีเอาตอนอายุปูนนี้ว่า “หลังจากฉันเห็นลูกสาวเล่นดนตรีกับวงของเธอ และเห็นวิธีที่เจสันสอนเด็กๆ ความคิดแวบแรกของฉันก็คือ ทำไมตอนฉันเป็นเด็กถึงไม่มีโรงเรียนแบบนี้นะ?”
แล้วเมื่อมีพ่อแม่เด็ก 4-5 คนไปคุยกับเจสัน ให้เปิดชั้นเรียนดนตรีสำหรับผู้ใหญ่เหมือนชั้นเรียนที่เขาสอนเด็กๆ ว่าเขาสามารถจะ “จัดให้” ได้มั้ย?
“ผมก็คิด ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” เจสันเล่าให้นักข่าวเอเอฟพีฟัง
ทั้งนี้ เจสันยอมรับว่า เริ่มแรกเขาก็อดสงสัยไม่ได้เหมือนกันว่า พวกพ่อๆ แม่ๆ กลุ่มนี้จะสามารถปรับตัวเข้ากับวิธีการสอนของเขา ได้ดีเหมือนกับเด็กๆ มั้ย “ผมคิดว่า พวกเขาต้องกังวล กลัวว่าจะทำผิดพลาด แต่ปรากฏว่า พวกเขากลับทำได้วิเศษมาก และต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกัน”
ลอว์ร่า มาโลน คุณแม่ที่มีอาชีพเป็นนักโปรแกรมเมอร์ และไม่เคยเล่นกีตาร์มาก่อนเลยในชีวิตเล่าว่า “สัมพันธภาพของเพื่อนสมาชิกในวงช่วยให้คุณสามารถก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆ ไปได้ ซึ่งคุณอาจจะติดขัดหรือผ่านไปไม่ได้ ด้วยตัวคนเดียว ความเป็นวงยังช่วยให้เกิดมิตรภาพ ความสัมพันธ์ จากการที่พวกเราได้มาซ้อมดนตรีด้วยกันสัปดาห์ละ 1 ชั่วโมงครึ่ง ฉันเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ และไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นตัวเองในแบบนี้”
ฟิลิปเป้ คาเบิร์ต-มาร์คอน หัวหน้างานที่บริษัทอินเตอร์เน็ตแห่งหนึ่งเล่าว่า “ผมยอมรับว่า ผมกลัว แต่ลูกๆ ของผมที่ได้เรียนดนตรีมาก่อน ต่างบอกผมว่า พ่อมันไม่ยาก เดี๋ยวพ่อก็จะได้เห็นว่ามันไม่ยาก”
เจสันเล่าว่า หลักการพื้นฐานที่เขาใช้กับเด็กและผู้ใหญ่เหมือนกัน ก็คือ “มันคือการทำงานเป็นทีม และแชร์ความคิดเห็นกัน และเรียนรู้ถึงความตื่นเต้นเมื่อขึ้นไปแสดงบนเวที ต่อหน้าคนดูเป็นร้อยๆ ซึ่งมันเป็นประสบการณ์ที่อเมซิ่งมาก”
ขณะที่ มิเชล คุณแม่วัย 48 บอกว่า การได้มาเล่นดนตรี ทำให้เธอรู้สึกปลดปล่อย “ทำให้รู้สึกตื่นเต้นและได้กลับไปนึกถึงอารมณ์ความรู้สึกตอนเป็นวัยรุ่นที่นั่งร้องเพลงตามเทปคาสเซตอยู่กับเพื่อนๆ ซึ่งเป็นความรู้สึกที่เรามักจะลืมไปเมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่
“เมื่อคุณอายุ 40 คุณมักจะคิดว่า ฉันไม่มีวันเป็นอย่างมาดอนน่าได้หรอก ฉันไม่มีทางไปโอลิมปิกได้หรอก นั่นเป็นเรื่องของเด็กๆ ซึ่งมันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น”
